Qigong

Qigong ye un términu mandarín usáu pa describir dellos sistemes chinos d'entrenamientu físicu y mental empobináu a la salú,^[1] les artes marciales^[2] y el desarrollu personal.^[3]

Qigong, o Chi Kung (términu equivalente según la romanización Wade-Giles), ye una romanización de dos caráuteres chinos: Qì (气, 氣) y Gōng (功). La definición que suel atopase nos diccionarios de la pallabra “qi” inclúi los significaos d'“aliendu”, “aire”, “gas” y “vapor”, pero pue tamién usase nun contestu de descripción de la rellación ente materia, enerxía y espíritu.^[4] La definición del diccionariu pa “Gong” (功) ye davezu “realización”, “ésitu”, “bon resultáu” (referío a trabayu, exerciciu, disciplina). Les dos pallabres combínense pa describir sistemes y métodos de “trabayu enerxéticu” y remanamientu de la enerxía intrínseco a los organismos vivientes.^[5]

1. ↑ Krapp, Kristine M.; Jacqueline L. Longe. “The Gale Encyclopedia of Alternative Medicine: Volume 3”. Gale Group 2001. Isbn=0787650021
2. ↑ Yang, Jwing-Ming. “Chi Kung: health & martial arts”. Yang's Martial Arts Association, 1987. Isbn=0940871009
3. ↑ Liang, Shou-Yu; Wen-Ching Wu, Denise Breiter-Wu. “Qigong empowerment: a guide to medical, Taoist, Buddhist, and wushu energy cultivation”. Way of the Dragon Pub, 1997. Isbn=1889659029
4. ↑ Ho, Peng Yoke. “Li, Qi, and Shu: An Introduction to Science and Civilization in China”. Dover Publications, 2000. Isbn=0486414450
5. ↑ Cohen. K. S. “The Way of Qigong: The Art and Science of Chinese Energy Healing”. Random House of Canada, 1999. Isbn=0345421094